Wat zal ik schrijven over gevoelens, over muziek, over Dirk Jan’s mateloze energie en bevlogenheid. Zijn speelsheid en zijn ernst. Zijn linker- en rechterhand die lieten zien dat één plus één zo onmetelijk veel kan zijn. Er is teveel om herinnerd te worden. De herinneringen vormen een zacht refrein, waarnaar het zalig is te luisteren. Alles zit erin, ook wat je denkt te horen.
Ik ben dankbaar voor Dirk Jan’s inspiratie en zijn gerichtheid op de ander, die altijd uitnemender werd geacht dan hij of zij zelf voor mogelijk hield.
Mogen zijn laatste momenten doorweven zijn van de rust die Hij alleen geven kan.
Ich lasse dich nicht, spreekt de Allerhoogste
In en uit: Liefde.
Piet ten Kate