Een jaar verder…

en de tijd

– de tijd

ze vliegt

terwijl ik

stil wil staan

zonder vleugels

haar niet

bijhouden kan

want de tijd

– de tijd

ze neemt jou

van mij af

bang dat

haar vlucht

mij laat vergeten

wie jij was

maar de tijd

– de tijd

toch voert ze

me mee

voel hoe vleugels

langzaam groeien

juist als ik

denk aan jou

dank de tijd

– de tijd

wiegend op haar

eeuwige stroom

vlieg ik eens

jou tegemoet

op weg naar

de overkant

Moniek van Dam

Blijvend

wat blijft

is wat

je gaf

aan ieder

van ons

een stukje

van jou

zolang wij

elkaar zoeken

en vinden

ben jij

dichtbij

in en door

jou verbonden

weten

we ons

compleet

vormen

al die stukjes

een springlevend

geheel

Moniek van Dam

Slotakkoord

de Bron

vond het tijd

het

Levende Water

riep je terug

naar waar

je ooit begon

rust nu maar

laaf je zere lijf

aan het eeuwig

stromende Water

sla eindelijk

de maat der engelen

met de grote Bach

in jouw Vaderstad

geen begin

noch einde

voelend

weet ik ons

in warmte en liefde

voor altijd verbonden

in Hem

Moniek van Dam