en de tijd
– de tijd
ze vliegt
terwijl ik
stil wil staan
zonder vleugels
haar niet
bijhouden kan
want de tijd
– de tijd
ze neemt jou
van mij af
bang dat
haar vlucht
mij laat vergeten
wie jij was
maar de tijd
– de tijd
toch voert ze
me mee
voel hoe vleugels
langzaam groeien
juist als ik
denk aan jou
dank de tijd
– de tijd
wiegend op haar
eeuwige stroom
vlieg ik eens
jou tegemoet
op weg naar
de overkant
Moniek van Dam