JEUGD IN EEN “NOTEN”DOP
Lieve Dirk Jan,
Zomaar een fotootje van vroeger.
Jij en ik!
Gevat in een omlijsting van de televisie die we thuis in de Vondelstraat niet hadden.
Jij en ik, de jongsten van de 7.
Op deze foto ben jij denk ik 7 en ik een jaar of 3.
We groeiden op in een huis gevuld met muziek.
Ons Harmonium (door jou genoemd “de Onze Lieve Heer machine”), liet vele melodieën klinken.
De flessen water op het schuurdak waar jij de buurt muzikaal mee vermaakte, ze werden dagelijks gestemd.
Waar ik ben blijven steken bij “Vader Jacob” en “Opent uwen mond”, speelde jij al jong de sterren van de hemel.
School was niet jouw ding. Niet dat je het niet kon maar je had gewoon andere interesses.
“Dan maar aan het werk,” zei Pa. Je ging naar Utrecht, iets met piano’s….
Brood met pindakaas mee.
Je richtte Singing Religion op en vroeg me om te komen zingen.
De rest is geschiedenis.
Jouw intense leven ben ik altijd blijven volgen.
Soms van afstand, soms dichtbij.
Bedankt dat je mijn broer was!
En dat jouw (puber)rebellie ook mij meer vrijheid heeft gegeven.
Je bent nu bij me weg
maar je zult altijd blijven!
IK HOU VAN JE!
Je kleine zus
P.s.: Nog even een opmerking van Pa: “Het is een bijzonder kind en dat is het!”
Lia Benders-Warnaar