Ik las het op de zondagsbrief van 17 december. Ik had deze in mijn box niet geopend. Ik zat ongeveer op mijn vaste plekje in de Lutherkerk, mooi op tijd voor aanvang van de meditatieve dienst. De cantorij zong nog een keer de liederen door…, daarna las ik eerst het liturgieblad, daarna de zondagsbrief. En daar stond het op de achterkant best bovenaan. Dirk Jan Warnaar…ernstig ziek…hoeveel tijd rest er nog?… Wat er allemaal door me heen ging laat zich lastig verwoorden. Ja, want dat gebeurde er… onbegrip…, veel vragen…, te druk dus te weinig ruimte voor pijn en verdriet…. Ik wilde een kaart sturen, maar vond de juiste woorden niet…. Tot gisteren…
Op 10 januari ben ik naar Zwammerdam gefietst, geen bezoek dat snap ik, maar tot aan de brievenbus, dat durfde ik wel aan. Het was een heilzame fietstocht, door de regen en de kou…, die erg rechtdeden aan mijn gevoelens erbij… Ik deed niet alleen mijn kaartje in de brievenbus… Ik hing ook een plastic zakje aan de deurkruk met de Dikke Dankjewel Doos. Ik deed er 2 voorwerpen in, omdat ik andere niet zo gemakkelijk vinden kon en het ook niet te perfect wilde maken…
Het voorwerp dat er niet in zit betreft Taizé, Dirk Jan ging toen met hemelvaart en ik ging met die andere mooie mensen uit Bodegraven en Mijdrecht, gelukkig met hen mee. Wat ik die paar dagen daar heb mogen ervaren, laat zich ook niet zomaar verwoorden en zeker niet verklaren. Het begin van iets heel moois, een vervolg een zomer erna… In Bodegraven en Mijdrecht en Reeuwijk nog eens zingen en vieren, het maakt dat ik ondanks dit alles toch doorga.
Het tweede voorwerp zit er wel in: een mooie steen. Onze jongste dochter vond hem in Duitsland en gaf hem via mij graag aan Dirk Jan. Ze vraagt zich af waarom ze de laatste maanden Songs of Praise telkens toch maar net niet is meegegaan… Het geeft niet zei ik, de herinnering aan de keren dat je er wel was, blijft toch bestaan? Ik mailde een tijd geleden een verzoek naar Dirk Jan, een lied als ‘De steen’ van Bram Vermeulen zingen in de kerk?! Het antwoord: “Ja, dat kan!” …. Afgelopen eeuwigheidszondag zat ik eerst met mijn gedachten weet ik veel waar, ergens ver weg. Maar toen opeens hoorde ik … ja luister wat ik zeg, het spelen van “De steen” van Bram V. prachtig klinken in de Ontmoetingskerk. Dankjewel DJW. Ik zat daar met een van de mooiste door mijn tranen heen glimlach in de kerkbank … en zal het niet snel vergeten, die herinnering en die mooie klank.
Het derde voorwerp is een briefje, waar op staat zwart is ongelijk aan (maar dan als symbool: een = met daar doorheen een /) somber. Dirk Jan: bijna altijd vrolijk, zo liefdevol, zo vol van hoop en enthousiasme… altijd druk, liefst niet niet te ;-)…en altijd in het zwart gekleed…
DUIZEND DIKKE DANKJEWELS !!!
waarvan ik er nu 3 verwoord heb…
misschien deel ik er binnenkort nog een paar….
Nathalie de Boer