Ik ben bijzonder dankbaar en gelukkig dat ik Dirk Jan heb leren kennen toen ik in de Protestantse gemeente Mijdrecht kwam werken als predikant in vacaturetijd. Met plezier denk ik terug aan de gesprekken die we voerden, aan onze mooie samenwerking in zoveel diensten op zondagmorgen en in de aanloop daarnaartoe, het uitwisselen van liederen en thema’s, vragen en verhalen, als ook bij andere gelegenheden zoals de zomerschool, Taizévieringen, met als één van de hoogtepunten de Kerstnachtdienst 2016 in de Rank: A Festival of Nine Lessons and Carols. We werkten samen in de gemeente in een roerige tijd die veel van ons vroeg en ik heb veel gehad aan deze samenwerking: zijn inspiratie en muzikaliteit, zijn enthousiasme en betrokkenheid.
Eén van de diensten waar ik nog regelmatig aan terug denk was een Kunst en Kerk-dienst rond het thema ‘de pelgrim’. De preek besloot ik met een fragment van Martin Luther King ‘I’ve seen the promised land. I will not get there with you, but I know that we as a people will reach the promised land. (..) So i am not worried about anything, i don’t fear any man, my eyes have seen the glory of the coming of the Lord.’ En daarna zette Dirk Jan in ‘Glory, glory halleluja’. Het was een perfect samenspel van tekst en muziek en ik was hier erg door geroerd.
Wat me van de gesprekken die we voerden bijblijft is Dirk Jan’s bezorgdheid over of we als kerk wel blijven focussen op onze boodschap, dat is: de verhalen vertellen van het leven van Jezus, van die bijzondere man, en zijn betekenis. En hoe we in contact blijven met hen die vragen stellen, twijfelen, het allemaal niet zo zeker weten maar wel zoeken en er helemaal bij horen. En ook zijn irritatie over predikanten die zo vaak op eigen houtje een liturgie maken en op het laatste moment de kerkmusicus daarbij betrekken nam ik ter harte, wat resulteerde in een steeds meer op elkaar ingespeeld zijn en weten wat je aan elkaar hebt in de voorbereiding van vieringen.
Ik nam afscheid van de Protestante gemeente Mijdrecht in mei 2017 maar had in de afgelopen maanden nog af en toe contact en ik hoopte zo erg dat onze wegen zich in de toekomst weer zouden gaan kruisen. En dat gebeurde ook al rond de Taizévieringen in de Ronde Venen en ik dacht misschien kunnen we in Den Haag (mijn nieuwe werkomgeving) mooie projecten gaan opzetten.
Maar dan blijkt het leven opeens een hele andere wending te nemen. Ik dank God voor alles wat we hebben geleerd van Dirk Jan, en hebben ontvangen, en voor al zijn inzet en enthousiasme en ik bid voor hem en zijn lieve vrouw en kinderen en kleinkinderen en allen die hem liefhebben dat hij nog een tijdlang in ons midden blijft en dat hij van hen kan genieten.
May the road rise up to meet you,
may the wind be always at your back.
May the sun shine warm upon your face.
And until we meet again,
may God hold you in the palm of his hands.
Marije van der Wilt-Karreman