Als ik aan Dirk Jan denk denk ik aan de fijne gesprekken die we hadden, voornamelijk aan de tafel bij mij thuis. Vergeef me dat ik het verleden spreek, maar de berichten zijn niet van dien aard dat het nog eens gaat gebeuren. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit……. Het waren altijd fijne gesprekken waarin we niet zelden “de wereld opnieuw uitvonden”. We vergaten niet zelden het eigenlijke doel van ons samenkomen en moesten dit vaak aan het eind in een paar minuten regelen. Ik zal ook nooit onze trip naar Parijs vergeten, om filmpjes te maken voor kerkdiensten waarin het draaide om bepaalde bijbelteksten. In Parijs, waar niemand ons kent, voelde we de vrijheid om net iets verder te gaan voor deze “video-art”. De trip er naar toe, in de Thalys, werd ook gevuld met een lang gesprek. Tot dat Dirk Jan zei: “Zal ik even koffie halen?” Goed idee, maar in de restauratie wagen zei de meneer: “Zou u dat wel doen, we zijn binnen en kwartier in Parijs?”. Zo hadden we zitten praten zodat we tijd waren vergeten. De koffie was overigens lekker. Als je met Dirk Jan, een op een, een gesprek had, maar ook wel in kleinere kring, ging het altijd de diepte in. Het ging ergens over, waar je mee verder kan. En je had het gevoel dat je samen speciaal was/bent, misschien wel uitverkoren………… Ik wil het niet niet maar dit ga ik ongelofelijk missen. Maar de “Moments of pleasure” blijven in mijn geheugen en daar moet ik het mee doen en wellicht jullie ook. Met pijn in ons hart…………….
Jan Korver